Televizyon Çocukların Beynine Gerçekten Zarar Verir mi?

Kaç anneyle baba televizyonun önünde sonsuz gibi görünen bir süre boyunca oturup gözleri donuklaşmış, solgun yüzleri o mavimsi ışıkla yıkanmış halde hiç kesintisiz seyreden çocuklarına üzüntüyle bakmışlardır? Muhakkak bu onların beynini çürütüyordur, bütün nöron ağlarını silip atıyor, American Idol'ın, Çırak'ın, Survivor'ın, Şimdi Zayıflamak İstiyorum'un arka arkaya bölümleriyle nöron nöron, sinaps sinaps bilişsel fonksiyonlar kapanıyordur. Anneler ve babalar haklı bir şekilde gurur duyabilecekleri, toplumun yüksek fonksşyonlu, üretken bireyleri yerine, hayatları boyunca kafalarında saç filesi, "yanında patates kızartması da ister misiniz?" diye mırıldanan zombilerin başlarına kalmasından korkuyorlar. Ve bu durum tamamen televizyonun suçu, değil mi?

Yanlış. Chicago Üniversitesinden Matthew Gentzkow ile Jesse M. Shapiro adlı iki ekonomistin yaptığı yeni bir çalışma, test skorlarında erken yaştan itibaren televizyon izleyerek büyümüş çocuklarla diğer çocuklar arasında çok az fark olduğunu, varsa da farkın televizyon izlemiş olanların lehine olduğunu gösteriyor. Ve ingilizcenin ikinci dil olduğu ya da annenin liseden aşağı eğitim aldığı evlerde televizyonun olumlu etkisi daha da belirgin gözüküyor. (Bu çalışma, Cambridge, Massachusetts'den kar amacı gütmeyen tarafsız bir akademik araştırmacı grup olan Milli Ekonomik Araştırma Bürosu tarafından yayımlandı.)

Yeni araştırmalar da televizyonun çocukların dikkat sürelerini kısalttığı fikrini çürüyormuşa benziyor. Pediatrics adlı dergide son zamanlarda yayımlanan ve Amerikan yuva öğrencileri üzerine kurulu olan bir çalışmayla Hollanda'da yürütülen bir başka çalışma, televizyon izleme ile dikkat eksikliği bozukluğu semptomları arasında hiçbir bağlantı bulamadı.