Aşk Gerçekten Beyin Kimyasını Değiştirir mi?

Aşık olmak neden görünüşte akıllı, dengeli, düşünceli insanları fena halde şeytan çıkarma seansına ihtiyacı olan, delirmiş, gözü dönmüş, bir dediği bir dediğini tutmayan, benmerkezci, psikopatlara dönüştürür? Özellikle de yeniyetmeler söz konusu olduğunda?

Cupid'in laborutuavarına hoşgeldiniz. Gerçekten de aşkın bir biyokimyası var. Rutgers Üniversitesinde antropoloji profesörü olan Helen Fisher -ve beraberinde çalıştığı iki meslektaşı- Arthur Aron ile Lucy Brown- bir MRI makinası kullanarak kendilerini sırılsıklam aşık olarak tanımlayan insanların beyinlerini incelediler. Her denek sevgilisinin fotoğrafına baktığında, ventral tegmental bölge ve kaudat çekirdek aydınlandı. Kaudat çekirdek, yoğun sinir aktarıcı dopamin reseptörleri ağının olduğu bölge, İtalya'daki Pisa Üniversitesinde psikiyatr profesörü olan Donatella Marazziti, birkaç aydır aşık olan ya da sevgilileriyle günde en az dört saat vakit geçiren insanların kanındaki sinir aktarıcı serotonin seviyelerini ölçtü. Aşık deneklerdeki serotonin seviyesinin obsesif- kompulusif bozukluk sahibi insanlardaki kadar düşük olduğunu buldu.

Yani kendinizi "delicesine" aşık ya da biraz "kafadan kontak" ya da "deli gibi aşığım ben sana" tarzında hissediyorsanız hem kalbinizi hem de kafadan birkaç tahtayı kaybetmenizin net, bilimsel bir temeli var.