Ahmet Hamdi Tanpınar Kimdir

Ahmet Hamdi Tanpınar, 23 Haziran 1901 tarihinde İstanbul doğumludur. Babası Kadı Hüseyin Fikri Efendidir. 1923’te bugün ki adı İstanbul Üniversitesi olan Darül-ü fünundan mezun olan Ahmet Hamdi Tanpınar, lisede edebiyat öğretmenliği üniversitede öğretim görevliliği, milletvekilliği gibi görevlerde bulundu. Üniversite zamanlarında çok sevdiği hocası olan Yahya Kemal’den oldukça etkilenen Ahmet Hamdi Tanpınar, şiir, eleştiri, deneme ve bir çok roman yazdı. İyi bir şair olarak da karşımıza çıkan Ahmet Hamdi Tanpınar daha çok romanları ile ön plana çıkmaktadır. Huzur ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü romanları modern Edebiyatın başyapıtları arasında kabul edilen Ahmet Hamdi Tanpınar yerli sanat ve kültür değerlerine büyük bir önem vermiştir.  24 Ocak 1962 yılında İstanbulda vefat etmiştir.

Ahmet Hamdi Tanpınar Şiirlerinden Örnekler:

BİR ADIN KALMALI GERİYE

bir adın kalmalı geriye

bütün kırılmış şeylerin nihayetinde

aynaların ardında sır

yalnızlığın peşinde kuvvet

evet nihayet

bir adın kalmalı geriye

bir de o kahreden gurbet

sen say ki

ben hiç ağlamadım

hiç ateşe tutmadım yüreğimi

geceleri, koynuma almadım ihaneti

ve say ki

bütün şiirler gözlerini

bütün şarkılar saçlarını söylemedi

hele nihavent

hele buselik hiç geçmedi fikrimden

ve hiç gitmedi

bir topak kan gibi adın

içimin nehirlerinden

evet yangın

evet salaş yalvarmanın korkusunda talan

evet kaybetmenin o zehirli buğusu

evet nisyan

evet kahrolmuş sayfaların arasında adın

sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı

bu sevda biraz nadan

biraz da hıçkırık tadı

pencere önü menekşelerinde her akşam

dağlar sonra oynadı yerinden

ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca

sen say ki

yerin dibine geçti

geçmeyesi sevdam

ve ben seni sevdiğim zaman

bu şehre yağmurlar yağdı

yani ben seni sevdiğim zaman

ayrılık kurşun kadar ağır

gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın

yine de bir adın kalmalı geriye

bütün kırılmış şeylerin nihayetinde

aynaların ardında sır

yalnızlığın peşinde kuvvet

evet nihayet

bir adın kalmalı geriye

bir de o kahreden gurbet

beni affet

kaybetmek için erken, sevmek için çok geç

NE İÇİNDEYİM ZAMANIN

Ne içindeyim zamanın

Ne de büsbütün dışında;

Yekpare geniş bir anın

Parçalanmış akışında,

Bir garip rüya rengiyle

Uyumuş gibi her şekil,

Rüzgarda uçan tüy bile

Benim kadar hafif değil.

Başım sukutu öğüten

Uçsuz, bucaksız değirmen;

Içim muradıma ermiş

Abasız, postsuz bir derviş;

Koku bende bir sarmaşık

Olmuş dünya sezmekteyim,

Mavi, masmavi bir ışık

Ortasında yüzmekteyim

BEKLEYECEĞİM 

Aylar geçip yıllar olsa da

Yıllar geçip zaman dolsa da

Aşkın arzuları beni boğsa da

Bir gün seversin diye bekleyeceğim

Bugün nişanlansan, yarın evlensen

Benden başka binbir kişi sevsen

Hepsiyle ayrı ayrı izdivaç görsen

Bir gün dönersin diye bekleyeceğim

Seni beklemekle geçse de ömrüm

Şu fani dünyada kalmasa günüm

Senden uzakta ölürsem bir gün

Ahirette seni bekleyeceğim...

ŞİİRLERİ DİNLEMEK İÇİN :)