Servet-i Fünun Edebiyatı (Edebiyatı Cedide)
1896-1901 Dönemi
Bir bilim dergisi olan Servet-i Fünun’un başına
Recaizade Mahmut Ekrem’in öğrencisi olan Tevfik Fikret’in geçmesi ile dergi
çerçevesinde birleşen edebiyatçıların oluşturduğu kısa süreli fakat oldukça
güçlü bir edebiyat dönemidir.
Servet-i Fünun Edebiyatı (Edebiyatı Cedide)
1896-1901 Dönem Özellikleri
1. Bu
dönemde sanat sanat içindir ilkesi dönem sanatçıları tarafınca benimsenmiştir.
2. Cümleler
beyitlerle tamamlanmak zorunda değildir.
3. Bu
dönemde şairler aruz ölçüsünü kullandılar fakat bir şiirde birden fazla kalıba
yer vermişlerdir.
4. Her şey
şiirin konusu olabilir görüşünü benimsediler. Ama dönemin siyasal baskıları
nedeni ile aş doğa, aile hayatı, gündelik yaşam gibi basit konulara ağırlık
verdiler.
5. Şiirde
ilk defa konu bütünlüğü sağlanmıştır.
6. Dil
oldukça ağı üslup oldukça sanatkaranedir.
7. Kafiye
kulak içindir görüşünü benimsemişlerdir.
8. Şiirde batıdan alınan şiir türlerini (sone,
terza rima gibi) Divan edebiyatı şiir biçimlerini (müstezat gibi) ve kendi
biçimlerini kullandılar.
9. Şiiri düz
yazıya yaklaştırmışlardır.
10. Şiirde
biçim güzelliğini önemsediler.
11. Romanda
da sosyal konulardan uzak durdular.
12. Romanda
genel olarak realizme şiirde parnasizme bağlı kalmışlardır.
13. Betimlemelere
ve gözlemlere dayalıdırlar ve nesneldir.
14. Roman tekniği
sağlamdır.
15. Konuları
istanbul’un çeşitli yerlerinden almışlardır.
16. Tiyatro
ve gazetecilik alanlarına pek fazla eğilmediler.
17. Düşle gerçek
çatışması, kaçış, karamsarlık konularını yaygın olarak işlediler.
18. Dönemin
siyasal koşulları sebebiyle içlerine kapanık, bireyci bir anlayışa
yönelmişlerdir.
Servet-i Fünun Edebiyatı (Edebiyatı Cedide)
1896-1901 Dönemi Önemli Edebiyatçıları Tevfik Fikret, Cenap Şehabettin, Halit
Ziya Uşaklıgil, Mehmet Rauf, Hüseyin Cahit Yalçın, Süleyman Nazif, Ahmet Hikmet
Müftüoğlu, Celal Sahir Erozan olarak karşımıza çıkmaktadır.
Hiç yorum yok: