Karacaoğlan (1606-1679)

Duygularını içtenlikle anlatan ve şiirlerinde temiz, yalın bir Türkçe ile aşk, doğa, ayrılık, gurbet, sıla özlemi ve ölüm gibi konuları işleyen Karacaoğlan, 17.yy’da yaşayan halk şairi ve ozanıdır. Birçok şiiri bestelenen Karacaoğlanın şiirlerini ilk defa  Nüzhet Ergun derleyip yayınlamıştır.

Şiirlerini konuşma diliyle yazan ozan, yöresel kelimeleri çok kullanırken arapça, farsa kelimeleri nadir kullanmıştır. Aynı dönemde yaşadıkları şairlere nazaran tekke tasavvuf edebiyatının etkisinden uzak özgün eserler yazmıştır. Şiirlerinde yarım uyak ve redife sık yer veren ozan, hece ölçüsünün 11'li (6+5) ve 8'li (4+4) kalıplarını kullanmayı tercih etmiştir. Pir Sultan Abdal, Âşık Garip, Köroğlu, Öksüz Dede, Kul Mehmet gibi ozanlardan etkilenen Karacaoğlan, Âşık Ömer, Âşık Hasan, Âşık İsmail, Katibî, Kuloğlu, Gevheri, Dadaloğlu, Gündeşlioğlu, Beyoğlu, Deliboran, Bayburtlu Zihni, Dertli, Seyranî, Zileli Talibî, Ruhsatî, Şem'î ve Yeşil Abdal gibi ozanları etkilemiştir.